Ik durf het bijna niet te zeggen, maar het is dit jaar precies 20 jaar geleden dat mijn zusje Marloes en ik Nederlands Kampioen werden in de Vaurien op Workum. Toen met 35 boten op de startlijn. Daarnaast wonnen we dat jaar de Europa Cup wedstrijden, werden we Wereld Kampioen bij de dames en 5e overall tijdens het WK in Murcia.

Toen voeren we al in een polyester Vaurien: wij waren na de familie Jochems (die toen importeur was van Faccuenda) de eerste met zo een race bak en na vele, vele naschoolse trainingsuren op de Brekken werd dat beloond met topresultaten in 1997.

In de afgelopen 20 jaar is er heel veel gebeurd maar afgelopen weekend ging ik, deze keer samen met Daan, even terug in de tijd. Ik had er ontzettend veel zin in en met een kriebel in mijn buik voeren we zaterdag naar de startlijn. Het waaide gelukkig niet zo hard dus het was een mooi beginnerswindje.

Sowieso hadden we bij alle starts al het idee dat we erg scherp waren maar alleen bij de 3e wedstrijd werd er een individueel gehezen in plaats van algemeen. Dat moesten wij wel zijn en opeens was in het midden starten even helemaal niet handig vanwege de buitenom regel. Uiteindelijk wisten we de schade toch nog te beperken en stonden we aan het einde van de dag op een gedeelde 2e plaats met een 2, 2 en een 5. Van het comité hoorden we later dat we bij iedere "Algemene Terugroep" bovenaan het lijstje stonden en kregen het advies dat het ècht wat minder scherp moet.

De volgende dag dwarrelt er tijdens het optuigen een vlinder in de boot. "Dat is George*" zeg ik tegen Daan "Nu moet het wel goed komen vandaag"..

Het waait 14-18 knopen en zoals de startlijn en de bovenboei liggen ten opzichte van de wind zijn we uiteindelijk alle 3 de wedstrijden bij de pin gestart, hebben we 10-20 meter gevaren om vervolgens over stuurboord voor het veld langs te gaan, lange klap naar layline en eerste bij de boei. 3 keer(!), 3 keer geen boot gezien, 3 keer geen enkele bakboord/stuurboord situatie, 3 keer uitlopen voor de wind en aan de wind wat verliezen in verband met het tekort aan gewicht en 3 keer als eerste over de finish lijn. We waren best wel trots, we staan 1e!

De maandag gaan we van start met 5 punten voorsprong op de rest. Dat is best wel een lekkere uitgangspositie. Het waait hard: 18-24 knopen en ik heb gehoord dat ze op het startschip zelfs een keer boven de 30 knopen hebben gemeten. Ik weet nog precies waar we toen zeilden..
De eerste start zijn we opnieuw goed weg maar zakken al heel snel terug in het veld. "Huh? Hoe kan dat nou" hoor ik mijzelf vragen aan Daan. Het duurt het halve kruisrak voordat we erachter komen: we hebben de neerhouder veel te strak staan en we schieten vooruit op het moment dat we deze losser gooien. Weer wat geleerd. Het resultaat is wel dat we als laatste bij de bovenboei komen, maar tegelijkertijd weten we dat de wedstrijd nog niet gevaren is. We gaan (wederom) hard halve en voor de wind en pakken links rechts aardig wat bootjes. In het kruisrak liggen we 5e en onze grootste concurrent Jelle ligt op dat moment 3e. Een prima uitgangspositie.

Het volgende rak gaat Jelmer om en schuiven we een plekje op. Tim ligt los, Jelle 2e, Thom 3e en wij 4e. We zijn tevreden en varen rustig het volgende rak in. Tijdens het laatste rak voor de wind komen we heel dicht bij Thom en halve wind zijn we niet te stoppen. Met idiote snelheid varen we over hem heen en uiteindelijk finishen we als 3e. Wow, dat was gaaf!

Jelle vaart al snel naar ons toe en feliciteert ons met de overwinning en het duurt even voordat wij de rekensom hebben gemaakt. Dan valt het kwartje, het is klaar, we hoeven niet meer. We hebben gewoon gewonnen!
We besluiten nog even een lekker rondje te varen, maar na de start merken we allebei al snel dat de puf eruit is.. vervolgens schiet de schoothoek van de spi los voor de wind, zien we een scheurtje ontstaan in het grootzeil en hebben we het actief hangen opgegeven. Wel genieten we 200% van het voor- en halve windse rak. Nog even een laatste keer knallen. Oh wat gaan we dat missen in de Pampus over 2 weken. Uiteindelijk finishen we als 5e.

Tevreden varen we terug naar de haven en trots nemen we de felicitaties in ontvangst. Wat was dit een leuk weekend. Alle windomstandigheden hebben we gezien, de borrelavond was gezellig en de playback show was geweldig! Ik heb ècht genoten!

Ik wil via deze weg de Vaurienclub (en speciaal Tim & Femke) bedanken voor de gastvrijheid en het gebruiken van de Demo vaurien. Het bootje doet het nog prima.

Daan, jij ook bedankt natuurlijk. Wat moet ik zonder jou! Ik hoop dat we nog heel veel chocola "mogen" eten :-)

Voor nu is het plan om volgend jaar onze titel te komen verdedigen, maar ik ga nu eerst even nagnieten en bijkomen..

We zijn allebei ût de lîeken..


Ciao! Angela Brandsma